خداوندگارا نظر کن به جود
که جرم آمد از بندگان در وجود
گناه آيد از بنده خاکسار
به اميد عفو خداوندگار
کريما به رزق تو پرورده ايم
به انعام و لطف تو خو کرده ايم
گدا چون کرم بيند و لطف و ناز
نگردد ز دنبال بخشنده باز

چو ما را به دنبال کردي عزيز
به عقبي همين چشم داريم نيز
عزيزي و خواري تو بخشي و بس
عزيز تو خواري نبيند زکس
خدايا به عزت که خوارم مکن
به ذل ّ گنه شرمسارم نکن
مسلط مکن چون مني بر سرم
ز دست تو به گر عقوبت برم
به گيتي نباشد بتر زين بدي
جفا بردن از دست همچون خودي
مرا شرمساري ز روي تو بس
دگر شرمسارم مکن پيش کس
گرم بر سر افتد ز تو سايه ايي
سپهرم بود کمترين پايه ايي
اگر تاج بخشي سرافراز دم
تو بردار تا کس نيندازدم

سعدي