تنها ده روز مانده تا...
هر دم به گوشم می رسد آوای زنگ قافله
این قافله تا کربلا دیگر ندارد فاصله
یک زن میان محملی اندر غم و تاب و تب است
این زن صدایش آشناست ای وای من این زینب(س) است
1ـ ستایش حق تعالی:
ستایش سزاوار خداوندی است که کس نتواند از فرمان قضایش سرپیچد و مانعی نیست که وی را از اعطای عطایا، باز دارد. و صنعت هیچ صنعتگری بپای صنعت او نرسد. بخشنده بیدریغ است. اوست که بدایع خلقت را بسرشت و صنایع گوناگون وجود را با حکمت خویش استوار ساخت...
2ـ تجدید عهد و میثاق با خدا:
پروردگارا بسوی تو روی آورم. و به ربوبیت تو گواهی دهم. و اعتراف کنم که تو تربیت کننده و پرورنده منی. و بازگشتم بسوی توست. مرا با نعمت آغاز فرمودی قبل از اینکه چیز قابل ذکری باشم...
3ـ خود شناسی:
و قبل از هدایت مرا با صنع زیبایت مورد رأفت و نعمتهای بیکرانت قرار دادی. آفرینشم را از قطره آبی روان پدید آوردی. و در تاریکیهای سه گانه جنینی سکونتم دادی: میان خون و گوشت و پوست. و مرا شاهد آفرینش خویش نگرداندی و هیچیک از امورم را بخودم وا نگذاشتی...
4ـ راز آفرینش انسان:
ولی مرا برای هدفی عالی یعنی هدایت (و رسیدن به کمال) موجودی کامل و سالم بدنیا آوردی. و در آن هنگام که کودکی خردسال در گهواره بودم، از حوادث حفظ کردی. و مرا از شیر شیرین و گوارا تغذیه نمودی. و دلهای پرستاران را بجانب من معطوف داشتی. و با محبت مادران به من گرمی و فروغ بخشیدی...
5ـ تربیت انسان در دانشگاه الهی:
تا اینکه با گوهر سخن مرا ناطق و گویا ساختی. و نعمتهای بیکرانت را بر من تمام کردی. و سال به سال بر رشد و تربیت من افزودی. تا اینکه فطرت و سرنوشتم، به کمال انسانی رسید. و از نظر توان اعتدال یافت. حجتت را بر من تمام کردی که معرفت و شناختت را به من الهام فرمودی...
6ـ نعمتهای خداوند:
آری این لطف تو بود که از خاک پاک عنصر مرا بیافریدی. و راضی نشدی ای خدایم که نعمتی را از من دریغ داری. بلکه مرا از انواع وسائل زندگی برخوردار ساختی. با اقدام عظیم و مرحمت بیکرانت بر من. و باحسان عمیم خود نسبت به من، تا اینکه همه نعماتت را درباره من تکمیل فرمودی...
الهی! من به حقیقت ایمانم، گواهی دهم. و نیز به تصمیمات متیقن خود و به توحید صریح و خالصم و به باطن نادیدنی نهادم. و پیوستهای جریان نور دیده ام. و خطوط ترسیم شده بر صفحه پیشانی ام، و روزنه های تنفسی ام، و نرمه های تیغه بینی ام. و آوازگیرهای پرده گوشم و آنچه در درون لبهای من پنهان است...
8ـ ناتوانی بشر از بجا آوردن شکر الهی:
گواهی می دهم ای پروردگار که اگر در طول قرون و اعصار زنده بمانم و بکوشم تا شکر یکی از نعمات تو بجا آورم، نتوانم مگر باز هم توفیق تو رفیقم شود، که آن خود مزید نعمت و مستوجب شکر دیگر، و ستایش جدید و ریشه دار باشد...
9ـ ستایش خدای یگانه:
معهذا من با تمام جد و جهد و توش و توانم تا آنجا. که وسعم می رسد با ایمان و یقین قلبی گواهی می دهم. و اظهار می دارم:حمد و ستایش خدایی را که فرزندی ندارد تا میراث برش باشد. و در فرمانروایی نه شریکی دارد تا با وی در آفرینش بر ضدیت برخیزد و نه دستیاری دارد تا در ساختن جهان به وی کمک دهد...
10ـ خواسته های یک انسان متعالی:
خداوندا، چنان کن که از تو بیم داشته باشم، آنچنان که گویی تو را می بینم و مرا با تقوایت رستگار کن! اما بخاطر گناهانم مرا به شقاوت دچار مساز! مقدر کن که سرنوشت من به خیر و صلاح من باشد. و در تقدیراتت خیر و برکت بمن عطا فرما
11ـ سپاس به تربیت های الهی:
خداوندا! ستایش از آن تست که مرا آفریدی. و مرا شنوا و بینا گرداندی! و ستایش سزاوار تست که مرا بیافریدی و خلقتم را نیکو بیاراستی. بخاطر لطفی که به من داشتی والا...
12ـ نیازهای تربیتی از خدا:
و مرا بر مشکلات روزگار، و کشمکش شبها و روزها یاری فرمای! و مرا از رنجهای این جهان و محنتهای آن جهان نجات بده و از شر بدیهایی که ستمکاران در زمین می کنند نگاه بدار...
13ـ شکایت به پیشگاه خداوند:
خدایا! مرا به که وا می گذاری؟ آیا به خویشاوندی که پیوند خویشاوندی را خواهد گسست؟ یا به بیگانه که بر من بر آشفتد؟ یا به کسانیکه مرا به استضعاف و استثمار کشانند؟ در صورتیکه تو پروردگار من و مالک سرنوشت منی؟
14ـ ای مربی پیامبران و فرستنده کتب آسمانی:
ای خدای من و ای خدای پدران من! ابراهیم، اسماعیل، اسحق و یعقوب، و ای پروردگار جبرئیل، مکائیل و اسرائیل. و ای تربیت کننده محمد، خاتم پیامبران و فرزندان برگزیده اش. ای فرو فرستنده تورات، انجیل زبور و فرقان...
15ـ تو پناهگاه منی:
تو پناهگاه منی، بهنگامی که راهها با همه وسعت، بر من صعب و دشوار شوند و فراخنای زمین بر من تنگ گردد. و اگر رحمت تو نبود من اکنون جزء هلاک شدگان بودم. و تو مرا از خطاهایم باز می داری. و اگر پرده پوشی تو نبود از رسوایان بودم.
منبع: دعای عرفه عبدالکریم بی آزار شیرازی
برگرفته از سایت ایران
میم مثل مناجات
انسان زمرمه می کند: پروردگارا با من سخن بگو!و...
چلچله ای آواز می خواند،اما انسان صدای چلچله را نمی شنود.
انسان فریاد می زند: پروردگارا با من سخن بگو!و...
آسمان صاعقه می زند،اما انسان صدای صاعقه را نمی شنود.
انسان اطرافش رامی نگردومی گوید: پروردگارا خود را به من بنما!و...
ستاره ها می درخشند،اما انسان درخشش ستاره ها را نمی بیند.
انسان فریاد سرمی دهد: پروردگارا برمن معجزه ای بیاور!و...
کودکی متولد می شود،اما انسان کودک را معجزه نمی پندارد.
انسان نومیدانه گریه سرمی دهد: پروردگارا!مرالمس کن،اجازه بده حضورت رااحساس کنم!و...
پروانه ای بردستان او فرود می آید،اما انسان پروانه را از خود دور می کند و می رود...
پس هوشیار باش تا کوچکترین حضور او را احساس کنی.
دحوالارض و اعمال آن
روز بیست و پنجم ماه ذی القعده به روز «دحوالارض» مشهور است: «دحو» به معنی بسط و گسترش است. شاید مراد از این تعبیر، آن باشد که در این روز کرهی زمین که سرتاسر در زیر آب بود، در محل کعبهی فعلی از زیر آب خارج شد و به اذن خداوند از این قسمت خشکیهای زمین گسترش یافت. البته حوادث و وقایع دیگری نیز در این روز واقع شده که همه دال بر اهمیت و عظمت این روز است، همانند: نصب کعبه به عنوان خانهی خدا، به زمین آمدن حضرت آدم علیهالسلام، ولادت حضرت ابراهیم و حضرت عیسی علیهماالسلام و. . .
از مهمترین اعمال این روز، «روزه» است، زیرا این روز، یکی از چهار روزی است که در تمام سال، روزه‌اش به شرافت و فضیلت بسیار مشهور است و برابر با ثواب هفتاد سال و کفارهی گناهان هفتاد سال دانسته شده.
از امیرمؤمنان علیهالسلام هم روایت شده:
کسی که این روز را روزه بدارد و شبش (شب بیست و پنجم) را به عبادت مشغول باشد، ثواب عبادت صد سال را که روز و شبش را در عبادت گذرانده باشد، خواهد داشت و همچنین هر گروهی که در این روز گرد هم آیند برای ذکر خداوند، پراکنده نمی‌گردند مگر این که خواستهی آنان عطا می‌شود».
از آنجا که این روز، یکی از روزهایی است که ظهور حضرت مهدی ارواحناه فداه در آن احتمال داده شده، خواندن زیارت آل یس، بسیار مناسب است، زیرا خود آن حضرت فرمود: «هرگاه خواستید به واسطهی ما به خداوند تبارک و تعالی توجه پیدا کنید، این دعا را بخوانید».
نمازی دو رکعتی نیز برای نزدیک ظهر این روز نقل شده که در هر رکعت یک حمد و پنج مرتبه سورهی «شمس» خوانده می‌شود و بعد از سلام نماز، دعای کوتاهی خوانده می‌شود که در اعمال روز 25 ذیالقعده در مفاتیح آمده است.
منبع: سایت خیمه
التماس دعا
السلام علیک یا مولانا یا علی ابن موسی الرضا المرتضی
خجسته سالروز ولادت با سعادت ماه هشتم، امام رئوف،ثامن الحجج،سلطان علی ابن موسی الرضا(ع)،برشیفتگان و پیروان مکتب اهل بیت (ع) مبارک باد.
زائری بارانی ام ، آقا به دادم می رسی؟
بی پناهم خسته ام، تنها، به دادم می رسی؟
گر چه آهو نیستم اما پر از دلتنگی ام
ضامن چشمان آهوها، به دادم می رسی؟
از کبوترها که می پرسم نشانم می دهند
گنبد و گلدسته هایت را، به دادم می رسی؟
ماهی افتاده بر خاکم لبالب تشنگی
پهنه آبی ترین دریا، به دادم می رسی؟
ماه نورانی شب های سیاه عمر من
ماه من ، ای ماه من، آیا به دادم می رسی؟
من دخیل التماسم را به چشمت بسته ام
هشتمین دردانه زهرا(س)، به دادم می رسی؟
هرچند حال و روز زمین و زمان بداست
یک تکه از بهشت در آغوش مشهداست
حتی اگر به آخر خط هم رسیده ای
آن جا برای عشق شروعی مجدد است
هر کس اندوه و مشکلى را از مومنى بر طرف نماید خداوند در روز قیامت انـدوه را از قلبش بر طرف سازد.
امام رضاعلیه السلام
ما معتقدیم که عشق سرخواهد زد
بر پشت ستم کسی تبر خواهد زد
سوگند به هر چهارده آیه نور
سوگند به زخمهای سر شار غرور
آخرشب سرد ما سحر می گردد
آشوب جهان فتنه سر می گردد
چشمان زمین زعشق تر می گردد
مهدی(عج) به میان شیعه بر می گردد
تفسیر بلند ذوالفقار است این مرد
انگار بهار در بهار است این مرد
با تیغ حسین(ع) در نیام آمده است
انگار علی(ع) به انتقام آمده است
ای سید سبز پوش من یا مولا
ای مرد علم به دوش من یا مولا
برگرد هنوز بی قرارت هستند
یک عده عجب در انتظارت هستند
آن مرد که بوی سبز باران می داد
آن پیر که روح بر جماران می داد
می گفت که عاقبت کسی می آید
از نسل علی(ع) دادرسی می آید
اما تو نیامدی بهارانم رفت
افسوس دگر پیر جمارانم رفت
طفلان نجیب بیشه ها شیر شدند
مردان غریب جبهه ها پیر شدند
یک عده به ذکر توبه تطهیر شدند
یک عده ز دوریت زمین گیر شدند
برگرد که بر بهارمان می خندند
یک عده به انتظارمان می خندند
دستان سیاهی که به خون آلوده است
گویند که انتظارتان بیهوده است
افسوس کسی نیست بیا داد برس
ای صاحب ذوالفقار به فریاد برس
امواج دلت آبی دریای غریب
غربت کده ات کجاست مولای غریب
غربت کده ای که بوی دریا دارد
صد خاطره از غربت زهرا(س) دارد
برگرد علی(ع) چشم به راه است هنوز
اسرار دلش در دل چاه است هنوز
آن چاه پراز ستاره را پیدا کن
آن سینه پاره پاره را پیدا کن
برگرد که بر بهارمان می خندند
یک عده به انتظارمان می خندند
آیتی از خداست معصومه (س) لطف بی انتهاست، معصومه(س)
اختری در مدار شمس شموس یعنی اخت الرضاست، معصومه(س)
زائران، یک در بهشت اینجاست تربتش با صفاست، معصومه(س)
در توسل به عترت و قرآن باب حاجات ماست، معصومه(س)
امام صادق (ع) می‌فرمایند: آگاه باشید که برای خدا حرمی است و آن مکه است، و برای پیامبر خدا حرمی است و آن مدینه است. و برای امیرمومنان حرمی است و آن کوفه است. بدانید که حرم من و فرزندانم بعد از من، قم است. آگاه باشید که قم، کوفه کوچک ماست.
امام رضا(ع) در مورد خواهر بزرگوارشان می‌فرماید: کسی که حضرت فاطمه معصومه(س) را زیارت کند پاداش او بهشت است و در روایتی دیگر می‌فرمایند: هرکس نتواند به زیارت من بیاید، برادرم را در ری یا خواهرم را در قم زیارت کند که ثواب زیارت مرا در می‌یابد.
امام جواد در مورد عمه بزرگوارشان می‌فرمایند: کسی که عمه‌ام را در قم زیارت کند پاداش او بهشت است.
.: Weblog Themes By Pichak :.