اگرچه گریه نمودم دو ماه با غمتان

            مرا ببخش نمردم پس از محرمتان

           لباس مشکی من یادگاری زهراست

           چگونه دل کنم از آن؟ چگونه از غم تان؟

           بگیر امانتی ات را خودت نگه دارش

           که چند وقت دگر میشویم محرمتان

            برای سال دگر نه برای فاطمیه

            برای روضه مادر برای ماتمتان

           دلم بگیر که محکم ترش گره بزنی

           به لطف فاطمه بر ریشه های پرچم تان

           هزار شکر که از لطف پنجره فولاد

            میان حلقه ماتم شدیم هم دمتان

            بیا دوباره بخوان روضه های یابن شبیب

            که من دوباره بسوزم دوباره با دمتان

            چه شام ها که زدی سر به گریه ام اما...

            مرا ببخش نمردم به پای مقدمتان