پنج روز گذشت به یک چشم برهم زدن... 

اکنون ششمین روز است که در مکتب حقایق،وپیش ادیب عشق،زانوی ادب به زمین ساییده،وشروع درس را انتظار میکشیم.

هریک به گونه ای هستیم:برخی نوآموزانیم در کلاس نخست،شاداب وسرخوش از آنکه استاد،مارادرخورتکلیف دیده است.

وبرخی دیگر،بزرگسالانی که اینک از اکابر کبائر گریخته،وبرای ماهی،شاید هم به لطف استاد،برای سالی،یا سالیانی،درس آموز مکتبش شده ایم،مگر که استاد به لطف خویش،نه به صورت وسال، که به سیرت وحالمان بنگرد،ومکتب گریزی یازده ماهه مان را،به شادباش عید عاشقان نادیده انگارد.

استاد سخن را می آغازد،وما می نویسم،درسی دیگر را ادب عاشقی.

او می افزاید:ادب آداب دارد.

تکلیف مان این است:هر روز روزی هفده رکعت،برصفحه دل بنگاریم:ادب آداب دارد.

استاد سوسوی سوال را که در چشم مان می بیند،توضیحی بر آنچه گفته می افزاید،آداب عاشقی:

ادب اول:جلب خشنودی یار.

خلاصه کلامش این است:از یار،یار را بخواهید.واسباب رضایتش را تا از شما درگذرد وبه حضورتان پذیرد.

لختی درنگ، وادبی دیگر،از آداب عاشقی.

ادب دوم:ترک آزردن یار.

کلام استاد گوشمان را می نوازد:پروایتان می دهم از دل آزاری،که محبوب،سخت عاشق شماست،و از سرپیچی تان ،خطاهاتان،گرچه اندک،آزرده می شود.

سخن عشق که در گوش جان مان می پیچد،به یادمان می آورد بارها که عشق را آزرده ایم،غفلت ها که داشته ایم،ناکردنی ها که کرده ایم، وبایسته هایی که نکرده ایم.

از این همه دلمان می فشرد،وفسرده می گردد. واز استاد طلب تکلیف می کنیم.

پاسخمان چنین است:

محبوب بی اندازه محجوب است.

پس به دامنش آویزید تا یاری تان کند،برای ترک آزردن دوست.

وما در اجابت سخن استاد، از یار می خواهیم تا مارا از آنچه می آزاردش دور کند.

ادب سوم:خواندن دائم یار.

استاد،خاتم خاتمت بر صحیفه کلام خویش می زند. و واپسین ادب را چنین عنوان می کند:

در ماه یار،رمضان، ومیهمانی بهار، تکلیف دیگرتان چنین است:

خواندن او تا آنجا که می توانید.

نگاه مان همه پرسش می شود که چگونه؟!

واستاد دیگر بار نگاه پر مهر برما می افکند، وکتاب مبین را نشان مان می دهد، وسخن کوتاه می کند:

از او بخواهید یاریتان کند،برای خواندن بهارستانش،در بهار جانها.

وما کام خویش به شهد او شیرین کرده، چنین می خوانیم:

و وفقنی فیه لقرائة آیاتک

برحمتک یا ارحم الراحمین

 منبع روزنامه اطلاعات ،آداب ادب حسینعلی رحمتی با اندکی تصرف